به طور کلی انواع لرزه گیر مکانیکی به دو دسته فعال و غیر فعال تقسیم می شوند. عناصر یا مواد برای مهار ارتعاشات غیر فعالی که ارتعاشات مکانیکی را جذب یا میرا می کنند، استفاده می شود. این مواد شامل صفحات لاستیکی و فنرهای مکانیکی است.
ویژگی مشترک این لرزه گیرهای مکانیکی غیرفعال بودن آنهاست به این معنی که در صورت تغییر وزن یا فرکانس عملکرد خوبی نخواهند داشت. در مهار ارتعاشات فعال، بر اساس تداخل امواج و با استفاده از حسگرها و عملگرها، از منبع تغذیه خارجی برای تولید ارتعاشات مخرب استفاده می شود.
بنابراین جداگرهای ارتعاشی با کنترلرهای فعال یا نیمه فعال می توانند مقادیر سختی و میرایی خود را با توجه به شرایط تغییر دهند تا حداکثر کارایی را داشته باشند.